Zaterdag 7 augustus 2010 – dag 15
Chongqing - Chengdu

Vandaag vertrekken we al om 07:30 uur vanuit Chongqing en rijden zeker 1 uur eer we buiten de stad zijn en rond 09:30 uur stoppen we bij een Chinees dorp, waarvan niemand weet wat de naam is, maar waar we waarschijnlijk een markt zullen bezoeken. De markt is waarschijnlijk verplaatst naar een andere dag want die zien we niet maar we worden wel bewonderd door de Chinese bevolking. Het is net of wij de attractie zijn hier want op diverse plaatsen vragen ze of wij met hun op de foto willen en ze willen dan ook graag poseren en zijn blij om te zien hoe mooi en trots ze op de foto staan.

We zien allerlei mensen op straat aan het werk. Ergens is een coupeuse kleding aan het verstellen en haar naaitafel met naaimachine staat gewoon buiten aan de straat en ze werkt met veel plezier.

Iets verderop is een schoenmaker bezig met rubberlaarzen te herstellen – wij gooien ze weg als ze niet meer goed zijn, maar hier niet. Er wordt wat rubber bijgeplakt op de hak en daarna weer netjes rondom gesneden en men kan er waarschijnlijk weer een tijd mee vooruit.

De kapper oefent z’n beroep ook gewoon op straat uit en iets verderop zien we iemand, misschien ’n dokter, bij ’n ander in z’n oren kijken en frunniken. De tandarts komen we ook nog tegen en zijn patiënt ligt in de etalage.

Je kijkt je ogen steeds uit en bijna iedereen op straat is vrolijk en knikt ons toe. Op ’n gegeven moment zegt Dick dat we met ’n kleine groep de gids moeten volgen en we gaan zo’n achteraf straatje in met theehuizen, druk bezocht met Chinese mannen, kletsend en allemaal aan de thee, iedereen lacht ons toe of zwaait en we mogen dan ook volop foto’s maken. Het is een drukte van jewelste en we hebben een hele horde kinderen bij ons lopen. Het is wel ’n straat met zeer veel bedrijvigheid.

We genieten van deze ochtend want de drukke steden waren we echt beu – dit is het andere China – persoonlijk vind ik dit mooier.

Het landschap waar we doorrijden is mooi met allerlei rijstvelden en op sommige plaatsen zie je dan ook dat rijst of maïs ligt te drogen op betonnen platen langs de wegen.

We rijden ook langs een steenfabriek en diverse houtzagerijen.

We genieten van het platteland, waar we nog zeker 1,5 uur moeten rijden alvorens we in Dazu aankomen en waar we eerst een lunch zullen gebruiken en dan de beelden in Baoding Shan zullen gaan bekijken.

De heuvels rond Baoding Shan zijn vergeven van grotten met meer dan 50.000 beelden, die deels teruggaan naar de 7de- eeuw Tang dynastie. De meeste beelden staan in 30 nissen, die in een hoefijzervormige kloof zijn uitgehouwen.  Het is een kleurrijk geheel met afwisselende beelden, zoals een liggende boeddha van 15 meter. Voor de liggende Boeddha staan nog allerlei andere bustes.

Verder kan men nog een levensrad zien. Een vervaarlijk uitziend demon houdt een wiel vast, waarin elk segment een stadium van reïncarnatie voorstelt, van dier of geest tot een Verlichte Boeddha..

Deze beeldengrot is prachtig – kleurrijk en het is volop genieten.

Na deze bezichtiging kunnen we rustig achterover leunen in de bus en sommige hebben dan ook wel een oogje dicht gedaan tijdens de 4,5 uur durende busrit naar Chengdu, waar we de nacht doorbrengen in prachtig gerenoveerde (en nog steeds bezig) Minshan Hotel.

Wanner we na de avondwandeling met Mark en Rose de entree van het hotel binnenkomen blijkt alles onder water te staan. Het water komt waarschijnlijk van de 1e of 2e verdieping en met man en macht gaat men aan de slag om erger te voorkomen en alles weer schoon te krijgen.
De bar is nog niet goed gevuld want wijn is er niet te krijgen en de keuzen van frisdrank en bier is ook maar beperkt – maar ach, met z’n allen is het toch weer gezellig tot ’n uur of elf en dan weer naar bed.

Zondag 8 augustus 2010 – dag 16
Chengdu

De dag begint weer vroeg want de wekker loopt al om 06:00 uur af want om 07:30 uur vertrekken naar het ‘Panda Breeding and Research center. Dit reservaat heeft de grootste collectie panda’s ter wereld. Hier wordt wetenschappelijk onderzoek gedaan en is men bezig met een fokprogramma om zodoende te voorkomen dat de panda zal uitsterven. Het leefgebied van de panda wordt steeds kleiner omdat hij alleen een bepaald soort bamboe eet. Er worden wel steeds panda’s ‘uitgeleend’ aan allerlei dierentuinen ter wereld.

Wanneer we rond 08:00 uur aankomen bij het complex van de pandaberen heeft Dick weer  geregeld dat we met golfkarren vanaf de entree gelijk doorrijden naar de eenjarige panda’s zodat we als eerste deze onstuimige dieren kunnen bewonderen.
Er zijn ongeveer 4  panda’s aan het spelen, elkaar aan het plagen – klimmend op bomen – boomstammen- elkaar achterna rennen. Net een stel kleine kinderen. Maar ja, het is nog vroeg. Na ongeveer ’n half uur worden ze gevoederd – er wordt goed opgelet dat ieder z’n eigen bak leeg eet en dat de hongerigen niet stiekem nog een halve maaltijd extra pakt van ’n ander. Hierna gaan ze allemaal lekker liggen tegen een boom, waarschijnlijk om uit te rusten. Dan was het toch goed om hier zo vroeg te zijn.
Hierna zijn we gaan kijken bij de nieuw-borelingen. Er ligt een tweeling van 1 of 2 dagen oud – dan nog 1 panda geboren op 15-07-2010 en 1 panda geboren op 26-07-2010.

Hierna wandelen we verder naar de 2-jarige panda’s. Deze panda’s zijn rustiger. Liggen lekker lui op een plateau en kijken naar ons alsof wij de attractie zijn.

We gaan verder en komen bij roodharige panda’s. We hebben nooit geweten dat deze bestonden. Er lopen ongeveer 4 van deze panda’s rond en het is moeilijk om ze goed op de foto te krijgen want ze zitten bijna niet stil. Maar uiteindelijk toch nog gelukt.

We gaan koffie drinken bij het zwanenmeer. Er zwemmen hier prachtige zwarte zwanen en ook honderden koi-karpers, waarvoor men voer kan kopen en zodoende zwemmen deze karpers dus allemaal aan de walkant.

Na bezoek aan dit centrum kunnen aan de overkant op het parkeerterrein bij de bussen nog een klein halfuurtje rondlopen langs alle marktkramen om een panda of andere prullaria te scoren voor het thuisfront. Ook wij moeten er aan geloven aangezien wij eind september voor het eerst opa en oma zullen worden van ons eerste kleinkind en hebben dus ook een mooi pluche panda aangeschaft. Zoals het hoort eerst goed rondkijken want er zit nogal veel verschil in kwaliteit en daarna moet men afbieden want in eerste instantie is de prijs 85 yuan en gaat de panda mee naar huis voor 30 yuan – we zijn zeer tevreden – en kleinzoon Job ook.

De vroege lunch vonden wij niet lekker – volgende keer beter.

Hierna brengen we een bezoek aan de Wu Hou Si Tempel, waar veel beelden achter glas staan.
Er is wel een mooie tuin met bonsai bomen en veel beelden.

Verder lopend komen we door een smal eet / winkelstraatje met allerlei houten kraampjes, waar men heel aparte dingen verkoopt, zoals ’n kraam met alleen maar kwasten voor te kalligraferen en allerlei pennen.

Het is een heel gezellig straatje want overal is men bezig met ‘handenarbeid’ en het zijn ook steeds weer verrassend mooie dingen die men verkoopt.

Ergens anders alleen maar schilderijen met Chinese en Westerse sterrenbeelden. We hebben dus een schilderij gekocht met een tijger want 2010 is het jaar van de tijger.  We hoorden van onze Chinese gids dat gezien de geboortebeperking in China men ook nog rekening probeert te houden met het geboortejaar want in 2010 zijn veel kinderen geboren aangezien de tijger voor veel kracht staat, moedig en dapper zijn. De tijger schijnt een geboren leider te zijn.

Maar omdat de mens toch dorst krijgt van zo’n wandeling blijft men toch uitkijken naar een Hoegaarden – vooral Mark. Deze keer hebben we geluk en genieten dan ook zeker van.

De wandeling gaat daarna verder door het stadspark en omdat het zondag is zijn ook hier weer volop mensen aan het dansen en er is ook een groep bezig met muziek maken.
Je kan zien dat deze mensen genieten -  er zit een dame achter het drumstel, te zwaaien met haar drumstokken, lachten en genieten. Een ander drietal is aan het zingen en dansen – chinees klassiek opera.

Hierna pauzeren we bij een theehuis in het park en gelijk komen er diverse ‘masseurs’ en ‘orenpoetsers’ aanlopen. Nog voordat we kunnen gaan zitten vragen ze al of we een massage willen hebben – maar daar hebben we helemaal geen zijn in.
We zien dat een andere toerist een ‘oormassage’ krijgt, waarbij men met allerlei verschillende ‘naalden’ in de oren gaat peuteren. Volgens ons heel onhygiënisch en niet altijd pijnloos gezien de gezichtsuitdrukkingen.
Bijna iedereen van onze groep zegt nee tegen de masseurs die langs komen, maar de aanhouder wint zeggen ze wel eens. Jack gaat voor de bijl en laat zich masseren, armen en daarna rug, schouders en nek. Volgens hem zijn ze ’n beetje aan het duwen, kneden en wrijven maar het geeft ’n goed gevoel want de Chinees heeft iemand geholpen en Jack op zijn beurt ook.

In de avond hebben we een voorstelling in een soort theehuis / theater, waarbij men diverse optredens van elk ongeveer 15 minuten geeft. Voor het begin van de voorstelling mogen we gaan kijken naar het schminken van de operaspelers. Ze moeten dit allemaal zelf doen en dit is erg arbeidsintensief en secuur, maar ze zijn het wel gewend dat er elke avond weer foto’s worden genomen door de toeristen.

We beginnen met het orkest, bestaande uit 9 mensen, elk met geheel eigen en soms voor ons onbekend muziekinstrument. De muziek is niet altijd even mooi, maar het is maar net wat je gewend bent.
Hierna krijgen we gedeelte uit een Chinese opera – oftewel van de opera van Sichuan – een zeer kleurrijke opera met prachtige kostuums.
Daarna een violist, gevolgd door een schaduwspel van handen en iets met wisselende gezichtsmakers.
Hierna een toneelstukje met een clown, waarbij hij z’n vrouw een bepaalde belofte heeft gedaan – maar bij het schrijven van dit reisverslag – zo’n 2 maanden later – weet ik niet meer waar het precies over ging.
Alles bij elkaar ’n leuke voorstelling en nu weer pakken voor de vliegreis van morgen.
Voor sommige zit de reis erop en voor anderen gaat deel 2 van de reis beginnen.

Maandag 9 augustus 2010 – dag 17
Chengdu - Lijiang

Nadat we uitvoering afscheid hebben genomen van de naar huis terugkerende groep vliegen we in ca. 1 uur van Chengdu naar Lijiang, waar onze gids Diana ons staat op te wachten.

Omdat we momenteel op 2600 mtr hoogte zitten krijgen we gelijk in de bus een flesje water want het is noodzakelijk om veel water te drinken anders kunnen we last krijgen van hoofdpijn en dat is dan jammer van de vakantie.
We zitten hier aan de voet van de Himalaya en krijgen uitleg over het Naxi volk, welke afstammen van Tibetaanse nomaden en het schrift, Dongba genaamd, omvat 1400 pictogrammen.

Naxi vrouwen lopen bijna altijd met een rieten mand op hun rug om van alles te kunnen vervoeren. De mannen liepen vroeger met thee naar Tibet voor de handel en kwamen dan terug met medicijnen.

We maken een tussenstop in het plaatsje Baisha, ongeveer 10 km ten noorden van Lijiang.
We gaan eerst de Yufeng Tempel bekijken waar goed bewaarde 14e eeuwse muurschilderingen van een godenwereld bewaard zijn gebleven.

Het is vrij rustig in Baisha, verschillende marktkramen en men probeert ons natuurlijk van alles te verkopen maar we hebben honger en dorst en gaan op zoek naar een gelegenheid, waar je volgens Dick heel goed kan eten.
We hebben heerlijk bij zo’n backpackerscafé op het terras gezeten, en genoten van een club-sandwich met zoals gebruikelijk ’n halve (0,66) liter bier. De temperatuur is prima – uitzicht is uitstekend – wat kan ’n mens toch vlug tevreden zijn. Na ruim een uur maken we nog een wandeling door Baisha en komen nog de wereldberoemde dr. Ho tegen. Hij is bekend vanwege zijn geneeskrachtige kruidenthee en ook vanwege alle beroemdheden, die bij hem op bezoek zijn geweest. Dit is te zien aan alle foto’s en krantenknipsels, ingelijst tegen de wand.

Hierna komen we bij een borduur-atelier waar jong ( de leerlingen) en oud (de meesters) aan het werk zijn met natuurlijk ook een winkel waar het een en ander te koop is.
Er wordt gevraagd of er iemand wil het borduren met zijde wil uitproberen – Rose en ik willen dat wel. Met heel dunne zijdedraad, die bijna niet te zien is, mogen we aan de slag. Onze handen mogen het borduurwerk niet aanraken en moeten daarom op een lat komen te rusten en er wordt steeds aangewezen waar we de naald moeten insteken en weer omhoog moeten laten komen – volgens mij lijkt er geen logica in te zitten maar ik doe maar wat ze zeggen. Het gaat goed – prima zo. Maar ik heb geen ambities deze richting uit.

We gaan weer verder met de bus naar Lijiang en onze bus wordt geparkeerd op een centrale parkeerplaats, want we hebben een hotel in het oude stadscentrum en daar kunnen geen auto’s of bussen komen.

Omdat we tijd genoeg hebben maken we een wandeling over de markt van Lijiang en willen een foto maken van sommige vrouwen aan de kant maar zij zijn er niet van gediend en doen erg lelijk. Sommige andere weer niet en blijven poseren voor de foto. Ach, ze zullen hun dag niet hebben gehad – dat kan bij ons ook wel eens gebeuren.

We verblijven in het JianNanChun Hotel, een 4-sterren hotel in het oude stadscentrum. Het hotel heeft diverse vleugels en 2 verdiepingen met veel mooi hout snijwerk en kleine binnenplaatsen, waar je gezellig kan zitten.

Wanneer we de koffers naar de kamers hebben gebracht en ons hebben opgefrist gaat bijna iedereen even bij het plaatselijk winkeltje van 2 m², waar we zojuist langskwamen, even wat drank en wat chips of koekjes inslaan. Daarna is het even relaxen op het binnenpleintje om daarna met z’n allen in het centrum te gaan eten. Volgens Diana is er een restaurant waar we een schnitzel of pizza kunnen bestellen – eindelijk eens een keer geen rijst. Dus iedereen gaat graag mee. We worden meegenomen naar een gezellig onderkomen en kunnen terecht op de 1e verdieping en doen ons tegoed aan een heerlijke schnitzel, salades, uiensoep, pizza’s en goed gevulde cordon bleu’s. Wat hebben we heerlijk gegeten.

De sfeer van deze avond is totaal anders dan wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Het oude stadscentrum is vol met winkeltjes – restaurants – veel mensen op straat – heerlijke temperatuur – sfeervol verlicht met overal lampionnen – dus gewoon perfect.

Dinsdag 10 augustus 2010 – dag 18
Lijiang - Tijgersprongkloof

Diverse mensen van ons gezelschap hebben de afgelopen nacht bijzonder slecht geslapen en dit komt niet door de bedden, maar wel door het lawaai, veroorzaakt door het werkverkeer, wat de hele nacht door de straten rijdt. Het zijn zeer luidruchtige karretjes en de wegen bestaan uit een soort kinderkopjes of klinkers en dat lawaai dreunt er door. Degene, zoals wij, die aan een binnenpleintje slapen hebben nergens last van gehad. Voor een oplossing wordt gezorgd.

Vandaag vertrek om 08:30 uur voor een wandeling door de Tijgersprongkloof.  We hebben een lange rit voor de boeg door een prachtig berglandschap. Het is een smalle weg, waar veel wordt ingehaald door allerlei bussen want de een rijdt weer net iets harder dan de ander en dan moet er toch ook weer worden geclaxonneerd zodat degene die voorop rijdt weet dat hij toch iets meer naar rechts moet. Af en toe is het echt wel passen en meten. Wanneer we bij een bepaalde brug aankomen moet iedereen uit de bus want de bus mag alleen zonder passagiers over de brug vanwege het gewicht en wij moeten lopen. We vinden het niet erg om onze benen even te strekken en aan de overzijde van de brug kopen we nog wat druiven bij een marktkraam. We stappen in de bus en rijden weer verder totdat we aankomen bij de rij wachtende bussen voor de parkeerplaats bij de Tijgersprongkloof. Wij stappen alvast uit en de bus zal elke keer weer ’n stukje verder naar voren schuiven totdat hij op de parkeerplaats zal staan. We zijn zeker niet de enige toeristen – heel veel Chinezen en die lopen dan ook steeds in de weg.

We lopen hier door een kloof langs de rivier Jinsha Jiang en dit is een populaire trektocht door een van China’s diepste kloven. Het verhaal gaat dat een tijger aan jagers wist te ontsnappen door op het smalste punt over de kloof heen te springen. Dit is een spectaculair ravijn met aan weerskanten bergtoppen die 4000 mtr bereiken. Er is een 30 km goedgemarkeerd bovenpad langs boerengehuchten voor een tweedaagse tocht. Maar de meeste toeristen, zoals wij, maken een tocht per bus over de benedenweg tot het Walnootbos.

Regelmatig maken we even een korte fotostop. We verbazen ons toch weer over de luiheid van sommige mensen, die zich laten verplaatsen door plaats te nemen op een soort draagkar.

Halverwege de wandeling is het mogelijk een sanitaire stop te maken – het is een ruimte met schotten, geen deuren en 6 gaten in de grond en een behoorlijke stank – dus niets aanraken – maar ja, als de nood hoog is ben je blij met je eigen voorraad toiletpapier en je flesje handgel.

De rivier is vrij rustig en breed in het begin maar vrij snel wordt de stroming smaller en onstuimiger.

Het wandelpad heeft veel bochten en tunnels en de Chinezen lopen allemaal in het midden van het pad en dan ook nog in een veel lager tempo. Dus we moeten steeds inhalen – links en rechts.
We lopen ongeveer 3 kwartier tot het eindpunt en kunnen ongeveer ’n half uur tot 3 kwartier uitrusten of rondkijken. We nemen de trappen naar beneden om heel dicht bij het water te kunnen komen en na de nodige foto’s zullen we aan de terugtocht gaan beginnen.
We hebben er zin in en gaan met een flink tempo naar ons beginpunt en zijn dan ook binnen ’n half uur weer bij de bus.

Tijdens de terugrit hebben we weer een regenbuitje van 10 minuten en komen rond 16:30 uur weer aan bij ons hotel en daar moeten we vlug onze koffers pakken want we gaan verhuizen naar een ander hotel van dezelfde keten. Dit hotel ligt nog dichter in het oude stadscentrum.

Woensdag 11 augustus 2010 – dag 19
Lijiang - Dali

08:15 uur vertrokken vanuit Lijiang en we gaan op weg naar Dali. Onderweg rijden we langs tabaks- rijst- en maïsvelden. Natuurlijk moeten we ook een fotostop maken bij de tabaksplanten voor de rokers en stoppen ook even wanneer we zien dat men bezig is de rijst te oogsten en te dorsen.

Onderweg bezoeken we nog een batik-atelier oftewel knoopverven, dat is een huisindustrie hier in het zuiden.  We krijgen uitleg over deze manier van batik – het gebeurt door het aanbrengen van heel veel kleine knopen in katoenen lappen in bepaalde patronen en daarna te verven vrij vaak in donkere kleuren. Overal zie je grote lappen hangen met mooie patronen en ze worden dan ook vrij vaak verkocht als tafelkleed.
Zoals gebruikelijk worden we na deze uitleg naar de winkel boven het atelier geleid en natuurlijk verwacht men dat we van alles kopen. Er wordt  wel van alles gepast, zoals jasjes, bloezen en mooie mutsen, maar er worden alleen wat tafelkleden gekocht en daar blijft het bij.

Nadat we een bergpas zijn we gepasseerd maken we een stop bij Xizhou 20 km ten noorden van Dali, een plaats waar nog veel Bai huizen te zien zijn. Xizhou telt nog zo’n 90 grote Bai-huizen met vertrekken die op een binnenplaats uitkomen. De meeste staan ten noordoosten van het centrale plein. De muren zijn meestal grijs / wit met versierde randen. 
Hetgeen wij gaan bekijken is een vrij nieuw of geheel gerestaureerd complex aan een prachtige vijver vol met waterlelies en treurwilgen en mooie boogbruggetjes.

Volgens mij mogen we niet te vroeg aankomen bij het hotel want we stoppen alweer bij een ander plaatsje en lopen langs allerlei marktkramen en het lijkt erop alsof hier de tijd heeft stil gestaan. Vervoer gebeurt hier ook nog met paard en wagen – misschien nog alleen voor de toeristen maar volgens Diana wordt deze “taxi’ ook door de plaatselijke bevolking gebruikt.

Voordat we weer terug moeten komen er nog een aantal dames met hun koopwaar. Voor een schoonzus hebben we een setje van 5 schildpadden gekocht , waar aan de onderkant een chinese stempel zit en dat voor een totaalprijs van 20 yuan – een hele uitgave dus.

Rond 15:30  uur arriveren we in Dali bij hotel Lanlinge, een mooi 4* hotel in het oude centrum – alleen jammer dat we geen koelkast hebben. Nadat we de koffer naar de kamers hebben gebracht gaan we met Astrid – Tabe – Mark en Rose even de bar opzoeken.

Daarna even nog ’n dutje en opfrissen en om 19:30 uur hebben we afgesproken om met z’n zessen naar de Foreignerstreet te gaan. Dit is eigenlijk de Huguo Road – 1 km lang en 7 mtr breed, loopt van oost naar west en er zijn veel winkels en restaurants met chinese maar ook met westerse gerechten, maar ook gezellige backpackerscafé’s met diverse buitenlandse bieren.

Het zijn allerlei gezellige straatjes, maar omdat we met zes mensen zijn is het moeilijk om een plaatsje te vinden om te kunnen eten want heel veel terrassen zitten vol. Uiteindelijk lukt het ons en als we de menukaart bekeken hebben, denken we dat we goed zitten.
Het personeel van deze tent spreekt heel slecht engels – bijna alle buitenlandse bieren van de menukaart hebben ze niet. Dan vragen we maar om Dali bier – dat hebben ze natuurlijk wel alleen, maar dan is het nog maar de vraag of het bier koud is. Het bier voor Tabe – ’n Corona – is niet koud en dan komt men met een schaaltje met ijsklontjes om het bierflesje te koelen.
Het is toch een rare gewoonte van die Hollanders om alle drank koud te willen hebben, dat is toch helemaal niet goed voor de maag. Dit blijft steeds ’n probleem in China.
Het eten, yak steak, was voortreffelijk en iedereen heeft toch weer genoten.

Alleen zijn bij m’n darmen wat gaan opspelen – waarschijnlijk ook door de vermoeidheid want ik ben niet de enige. Mark en Kees zijn ook al geveld door problemen.
Dus ik lag lekker op tijd op bed – 21:00 uur – en de rest is nog verder gegaan met het verkennen van Dali by night.

Donderdag 12 augustus 2010 – dag 20
Dali – Er Hai meer

Vandaag staat een boottocht op het Er Hai meer op het programma, dit ligt ongeveer 3 km ten oosten van Dali, maar we moeten toch ca. een half uur rijden alvorens we bij onze boot aankomen.

Het weer is prachtig en we zullen het eiland Jinsuo Dao gaan bezoeken en wanneer we dichterbij komen zien we 2 pagode’s – een oude en daarachter ’n witte moderne.
We wandelen door smalle steegjes en gaan ook de kleine haven bezichtigen en daarna verder naar een tempel waar we wat wierookstokjes kopen en aansteken. Telkens als we een stokje aansteken wordt er hard op een koperen schaal geslagen – de eerste keer is het schrikken maar het is om de slechte geesten te verjagen.

Teruglopend naar de boot komen we langs de gebruikelijke marktkramen. Overal zie je vrouwen aan het werk en de vis ligt in de buitenlucht op de grond te drogen.

Wanneer we weer terug op de boot zijn dan moeten er toch weer wat groepsfoto gemaakt worden en ook met de OAD paraplu erop.

Na de oversteek van 45 minuten hebben ze bij het hotel een uitstekende lunch – maar niet voor mij want ik duik het bed in tot 13:00 uur.

Hierna hebben we met Astrid en Tabe een wandeling door Dali gemaakt en niet door het toeristische deel maar meer de buitenrand, dus een vrij rustig deel.
Daarna ben ik weer naar bed gegaan van 15:30 uur tot 18:00 uur en steeds geslapen, waarschijnlijk door de oververmoeidheid.

In de avond zijn we rond 19:30 uur met z’n 6-en weer op zoek gegaan naar een eetgelegenheid, en wel het adres waar Henk en Rinie gisteren hebben gegeten. We hebben wel gezien waar ze hebben gegeten maar daar was op dat moment geen plaats meer – maar ze vertelden later dat ze zo lekker hadden gegeten, dus dat willen wij ook wel eens proberen. Het duurde even maar uiteindelijk gevonden en mede doordat Henk en Rinie er ook weer zaten. Op hun advies hebben we hier ook diverse soorten Yak beef gegeten en dit advies was uitstekend. Ikzelf heb gemarineerd in rode wijn Yak-beef en deze was inderdaad heerlijk. We hebben wederom genoten.

Rond 22:00 uur terug bij het hotel voor ’n laatste borrel want morgen moeten we weer om 06:00 uur opstaan.

Vrijdag 13 augustus 2010 – dag 21
Dali - Kunming

07:30 uur vertrek vanuit  Dali voor een tocht van zeker 5 uur door een berglandschap, waarvan we minstens een keer in zeer dichte mist terecht komen. Er wordt flink gewerkt aan de snelweg en we kunnen behoorlijk goed doorrijden. Onze lunch, bestaande uit belegde broodjes met ham of kaas en daarbij nog yoghurt en banaan, krijgen we in de bus, waardoor we dus geen tijdverlies hebben en zodoende arriveren wij rond 13:00 uur in Kunming.

We hebben alleen een probleem om onze gids Linda te kunnen vinden. De buschauffeur is hier ook niet bekend en ze hebben telefonisch contact maar na een tijdje rondrijden is het dan toch gelukt om elkaar te vinden.

Ten westen van Kunming ligt het Dianchi Meer en we gaan hier met de kabelbaan langs de groene heuvels naar boven – het ritje duurt zeker 15 minuten – we hebben prachtig uitzicht en veel Chinezen, die weer met de kabelbaan naar beneden komen, begroeten ons allemaal – dus dat wordt weer heel veel Hello en Bye zeggen.

Daarna gaan we via 500 treden weer naar beneden en komen langs veel kleine grotten en langs de Dragon Cave. Hier is een knop aan de bovenkant van de doorgang. Deze knop ‘moet’ men aanraken en er wordt iedereen een rijk leven beloofd. We wachten af – want dat ‘rijk’ kan men dus of verschillende manieren oppakken.

Iets verderop ligt de Huating Si Tempel – een boeddhistische tempel. Dit was oorspronkelijk het zomerverblijf van Gao Zhishen, die in de 11e eeuw over Kunming heerste. De tempel is sindsdien verschillende malen herbouwd en momenteel met fraaie tuinen, afgewisseld met stoepa’s en vijvers, veel beelden van o.a. de woeste Wachters van de Vier Windrichtingen.
Wanneer we hier aankomen is men volop in gebed en we blijven dan ook rustig buiten wachten. Tegenwoordig komt veelal de lokale bevolking en we zien vooral vrouwen.
Na beëindiging van het gebed mogen we de ruimte betreden want achter de gebedsruimte zijn op de zijwanden veelfiguren van klei, geverfd met natuurlijke verfstoffen.
Maar als we weer buitenkomen blijkt Harry te zijn verandert in een ‘heilig boontje’. Hij heeft zijn beide handen vol met warme sojabonen – men gelooft dat de bonen ervoor zorgen dat alle lichamelijke klachten zullen verdwijnen. Dus we zullen er allemaal maar wat van nemen vanwege alle buikklachten, waar bijna iedereen mee te maken heeft op dit moment – behalve Harry.

In een andere ruimte staan weer vergulde Boeddha’s met blauwe haren – dan kom je weer in een grote hal met 500 gouden verschillende boeddha’s achter glas maar ook met veel armen en in elke hand heeft het beeld wel iets vast.

Op de hotelkamer hebben we de beschikking over een computer met internet via de TV op de kamer maar veel internetpagina’s zoals hotmail kunnen niet geopend worden.

Er is vanavond een show gepland maar we hebben besloten om daar niet naar toe te gaan.

Verder naar week 4

Terug naar index